Taalverkrachting 

Ja hoor, het mag voortaan. Vauten sgreifen. Hoewel ik vaak stukjes schrijf, ben ik geen puriteinse taalneuzelaar, maar dat er tijdens de examens Nederlands, zoals ik heb vernomen, niet meer naar spel- en grammaticafouten wordt gekeken, mits je het maar als lezer kunt begrijpen, vind ik wel heel bijzonder.

Dit is het meest radicale en vooruitstrevend besluit op taalgebied in de laatste 1000 jaar. Want als je de spellingregels loslaat, gebeurt er nogal wat. Er zijn veel mensen die er over zeuren en hun afschuw uitspreken en dat kan ik goed begrijpen. Maar als je er diep over nadenkt, lijkt het besluit eigenlijk nog niet eens zo gek.

In de toekomst wordt de schrijftaal daardoor totaal gelijk aan de spreektaal. En dan kan niemand meer schrijffouten maken. Maar of ik er blij en van ga worden? Raad maar eens. 
Ga maar na. Hier komen enkele voorbeelden:  woorden als weken, apen, appel zullen in de toekomst geschreven gaan worden als: weekun, aapun en apul. De toonloze e wordt dan een u, want zo wordt die uitgesproken. Hoor je een lange ee in ‘geven’, dan gaan we natuurlijk geevun schrijven; apen wordt aapun en appen (het Engelse woordje) wordt epun (één p is voldoende, want die tweede hoor je niet). Appel wordt apul en appel (voorheen appèl): apel.
Simpel toch?

Voor ons, ouderen die het anders hebben aangeleerd, is het even wennen natuurlijk, maar je zult zien hoe makkelijk de jeugd het oppikt. Voor kinderen en buitenlanders, die beginnen met het Nederlands aan te leren, zal het een fluitje van een cent blijken.

Als we dan toch bezig zijn de schrijftaal te vereenvoudigen, laten we dan ook meteen die vervloekte verbindings –n- wegdoen als je hem toch niet hoort, en elke c die als k klinkt ook met een k schrijven, de ij niet meer als ei schrijven, zodat je niet meer hoeft na te denken en je ook geen puntjes op de i hoeft te zetten; zoals bijvoorbeeld in: proteïne (= prooteeiene).

Nou moet je niet gaan zeuren waar je een woord precies moet gaan afkorten, want dat kan dan natuurlijk op elke positie gebeuren.
Zo kan ik nog wel een berg aan voorbeelden noemen, maar voorlopig laat ik het hier maar bij. Nee, als ik dit achteraf allemaal nader bezie, word ik er toch niet vrolijk van. Laten we toch maar regeltjes aanhouden.

Ik zou overigens wel eens willen weten hoe de examencommissie en leraren reageren als ze zich gesteld zien tegenover deze taalverrruwing, of beter gezegd: taalverkrachting.

18-05-2015