Romantisch kaarslicht

Arend keek tevreden naar zijn creatie. Hij had die middag speciaal vrij genomen van zijn werk om hier aan te werken. Wat een verrassing zal het zijn als Mirna straks thuis komt.
De tafel had hij prachtig versierd met linten, servetten en kandelaars met feestelijke kaarsen op een mooi gedecoreerd papieren tafellaken. Hij had een uitgebreid diner voorbereid, onder andere met haar lievelingssoep van champignonnen, een hoofdgerecht van Lasagne met ricotta en stukjes gebraden lamsvlees gemarineerd met een frisse salade. Als dessert zou hij een heerlijke, romige ijscoupe met tropische smaken als mango en kokos serveren.
De man genoot nu al van de warme, blijde blik die hij ongetwijfeld van zijn vriendin voor deze verrassing zou krijgen. En als klap op de vuurpijl had Arend nog iets bijzonders voor zijn vriendin in petto.

‘Tjonge, schatje, wat heb je nou gedaan,’ was de eerste opmerking van Mirna toen ze de kamer binnenkwam. ‘Waar heb ik dat aan te danken?’
‘Op de eerste plaats omdat jij mijn grote liefde bent, maar ook omdat we nu precies één maand hier in ons flatje samenwonen en vooral omdat we al ruim vier jaar stapelverliefd op elkaar zijn. Ga zitten, schat, dan gaan we heerlijk romantisch dineren bij kaarslicht.’
Mirna stormde op Arend af, klemde zich tegen hem aan en zoende hem innig en langdurig.
‘Wat ben je tech een schat om mij zo te verwennen. Dank je lieverd.’

Nadat ze soep en het diner bijna genuttigd hadden, pakte Arend de handen van zijn vriendin beet. ‘Schatje,’ begon hij met zachte, zwoele stem, ‘jij bent zo’n fantastische vrouw. De liefste die ik me kan bedenken. Ik wil je wat vragen.’
Langdurig zweeg hij nu om de spanning wat op te voeren. De ademhaling van Mirna begon onregelmatig te versnellen. Kennelijk vermoedde ze al wat er zou gaan volgen.
‘Oh, jee,’ riep Arend in verwarring, ‘ik ben nog wat vergeten.’ Snel trok hij zijn handen terug om in zijn zak te zoeken naar een speciaal doosje. Maar helaas stootte hij door de onverwachte beweging een kandelaar om. Meteen probeerde hij de kaarsdrager weer omhoog te zetten, maar het was al te laat. Direct had het papier vlam gevat. Arend rende naar de keukenkraan om een pan met water te vullen.
‘Nee, nee, niet doen,’ riep de vrouw paniekerig. ‘Een doek of een jas erover gooien. Met water wordt het misschien erger.’

Met veel moeit en de nodige schade werd het brandje geblust. Weg heerlijk dinertje; weg romantische avond.
Na de opwinding zitten de twee tortelduifjes wat troosteloos naast elkaar op de bank om aan hun ijscoupe te likken.
‘Tussen haakjes, je wlde me nog wat vragen, toch?’
‘Ja, da’s waar ook. Maar nu maar even niet. Dat komt een andere keer wel.’
‘Volgende keer moet je maar geen kaarsen op tafel zetten, als je wat aan mij wilt vragen’, bromde de arme Mirna somber.

Ineens bedacht Arend zich, zocht in zijn zakken en ging op zijn knieën.

16-02-2021