Een vrolijke missionaris 

Zij had stralend donkerbruine ogen, golvend, halflang zwart haar en een fraaie licht gebruinde huid dankzij de Curaçaose zon.
Hoewel ik nog maar een tiener was, vond ik haar lief, gezellig en prachtig om te zien. Het was geen  vrouw waar ik ooit mee zou kunnen trouwen, want ze was al getrouwd, dertig jaar ouder en ook nog eens mijn tante. Maar toch genoot ik altijd van haar aanwezigheid als ze in ons gezin op visite was. Ze kon levendig vertellen over het leven op Curaçao, de stralend witte stranden en over de party’s die op het eiland werden gehouden en die regelmatig bezocht.
 
Mijn tante was getrouwd met de broer van mijn vader; dus aangetrouwd, zoals men dat noemt. Ze kwam uit een vreemde, maar ook gezellige familie. Haar zus was nogal een losbol met wisselende mannelijke gezelschappen en haar broer was missionaris ergens in Afrika.
Maar deze zogenaamd devote geestelijke was eigenlijk ook een beetje een vreemde gast.
Hij hield van lol maken, anderen in de maling nemen en naar feestjes gaan. Een vrolijke man, niet wat je van een brave missionaris verwacht.
 
Zo ging hij, toen hij eens in Nederland was, met mijn vader een week op vakantie naar Spanje, ook wilde hij per se mee naar een kroeg, waar mijn vader lid was van een biljart- en kaartclub. Kortom een moderne missionaris die wel van een verzetje en van vrolijkheid hield, net zoals zijn familie.
Een geestelijke die ik nooit zal vergeten.